بستن لوله ها یا عقیم سازی (استریلیزاسیون) به روش جراحی پر طرفدارترین شکل پیشگیری از بارداری در میان زوج های واقع در سنین باروری است. از لحاظ پزشکی این عمل را در هر زمانی می توان انجام داد، اما بسیاری این عمل را در حین سزارین یا در اوایل دوره نفاس در زنانی که به طور واژینال زایمان می کنند، انجام می دهند. روش های توصیه شده جهت بستن لوله ها متعددند از لحاظ اصولی این روش ها عبارتند از:بستن ورزکسیون با انجام لاپاراتومی، قرار دادن دائمی انواع حلقه ها با گیره ها بر روی لوله فالوپ از طریق لاپاراسکپ و الکتروکوآگولاسیون قسمتی از لوله از طریق لاپاراسکپ، در این مطالعه بیمار فردی است؛ که یک بار به منظور لوله بستن، تحت عمل مینی لاپاراتومی قرار گرفته که یک سال بعد حامله شده بود. برای بار دوم با انجام عمل جراحی سزارین مجددا عمل لوله بستن انجام گرفته است اما بعد از 6 سال دوباره حامله شده بود.

مقدمه: اختلالات قاعدگی یکی از شایع ترین مشکلات زنان است. وجود یک سندرم پس از بستن لوله همیشه مورد تردید بوده و هنوز ابهامات درباره وجود یا عدم وجود اختلالات قاعدگی مرتبط با بستن لوله وجود دارد. این تحقیق با هدف بررسی تفاوت احتمالی فراوانی بستن لوله در بین زنان دارای خونریزی غیرطبیعی رحمی با افراد بدون این اختلالات انجام شد.روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی روی مراجعه کنندگان به درمانگاه زنان بیمارستان بوعلی تهران از فروردین 1388 تا خرداد 1389، 300 خانم با شکایت خونریزی غیرطبیعی رحمی در گروه مورد و 313 نفر بدون خونریزی غیرطبیعی رحمی در گروه شاهد قرار گرفتند. نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. برای افراد پرسشنامه ای شامل اطلاعات فردی، ویژگی سیکل های قاعدگی و روش پیشگیری از بارداری تکمیل شد. داده ها با نرم افزار SPSS (نسخه 11.5) و با استفاده از آزمون های کای دو، آنووای یک طرفه، پیرسون و مانتل-هنزل تحلیل شد.یافته ها: بستن لوله ها در 22.3% از زنان دارای خونریزی غیرطبیعی و 13.4% افراد گروه شاهد انجام شده بود (p=0.004, OR:1.85, %95 CI: 1.21-2.8) .پس از حذف اثر سن و پاریتی نیز بستن لوله در گروه مورد بیش از گروه شاهد بود (با حذف اثر سن p=0.02 OR:1.69 و با حذف اثر پاریتی(p=0.028, OR:1.66 . با در نظر گرفتن یک علامت غیرطبیعی از پنج معیار به عنوان خونریزی غیرطبیعی رحمی، باز هم فراوانی بستن لوله در زنان دارای خونریزی غیرطبیعی رحمی 27.3% و در گروه شاهد 14.2% بود (27.3% در برابر  (p=0.03, OR=1.91 %95 CI:1.22-3.01, %14.22نتیجه گیری: بین انجام بستن لوله های رحمی و بروز اختلالات قاعدگی ارتباط وجود دارد.

مقدمه: عقیمی لوله ای یکی از روشهای مطمئن برای پیشگیری از بارداری است ولی بعضی از افراد اظهار می دارند که پس از انجام (TL) Tubal ligation دچار اختلال قاعدگی و مشکلات جسمی، روانی، خانوادگی و اجتماعی شده اند. بطوری که در بعضی موارد منجر به عمل جراحی هیسترکتومی و در موارد دیگر برگشت باروری شده اند.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی و توصیفی تحلیلی می باشد که در مرکز بهداشت و خانه های بهداشتی اصفهان در سال 1379 انجام شده است. 200 نفر از افرادی که از یک تا ده سال قبل تحت عمل جراحی بستن لوله قرار گرفته بودند بطور تصادفی مورد مصاحبه حضوری قرار گرفتند. افرادی که قبل از انجام بستن لوله دچار اختلالات قاعدگی بودند از مطالعات حذف شدند.نتایج: ارتباط بین تعداد سالهای سپری شده از بستن لوله و تغییر شکل قاعدگی معنی دار نبود (P=0.553). بین تعداد سالهای سپری شده از بستن لوله و تغییر مقدار خونریزی ماهیانه ارتباط معنی داری وجود نداشت و(P=0.609)  بین بیماریهای کمردرد مزمن، کیست تخمدان و حاملگی خارج از رحم و سالهای سپری شده از بستن لوله ارتباطی وجود نداشت(P=0.52)  بین سالهای سپری شده از بستن لوله و مشکلات روانی و اجتماعی نیز ارتباط معنی داری دیده نشد (P=0.677). بحث: نتایج به دست آمده نشان می دهد که بستن لوله ها عوارض دیررس ندارد و این عقیده که با انجام عمل بستن لوله ها بیمار دچار مشکلات جسمی و روانی و اختلالات قاعدگی می شود مبنای علمی ندارد و در افرادی که مایل به عقیمی هستند می توان با اطمینان به تصمیم گیری نهایی آنها کمک کرد.

مقدمه: امروزه بستن لوله های رحمی برای بیشتر خانم ها یک روش بی خطر به شمار می رود و مقبولیت آن در حال افزایش است و روش های مختلفی جهت انجام آن پیشنهاد می شود. دو روش عمده شامل لاپاروسکوپی و لاپاراتومی می باشد. هدف: هدف از انجام این مطالعه مقایسه عورض زودرس و طولانی مدت بستن لوله های از طریق لاپاروسکوپی و مینی لاپاروتومی بود.مواد و روش ها: این بررسی به صورت آینده نگر (هم گروهی) با پیگیری یکساله بر روی 118 نفر از زنان مراجعه کننده به بیمارستان مهدیه جهت بستن لوله های رحمی در سال 1373 انجام گرفت. موارد مراجعه کننده پس از احراز شرایط ورود به مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه 90 نفره (مینی لاپاروتومی) و 60 نفر (لاپاروسکوپی (تقسیم شدند. در این مطالعه عوارض عمل و عوارض طولانی مدت بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت. در انتها آنالیز آماری با نرم افزار آماری spss.9 و آزمون کای دو انجام پذیرفت.نتایج: عارضه ضمن عمل در گروه مینی لاپاروتومی مشاهده نشد و در گروه لاپاروسکوپی یک مورد پارگی مزوی لوله و بروز هماتوم در خلال عمل به وجود آمده (P>0.05) در سه مورد از کسانی که مینی لاپاروتومی شده بودند ترشحات چرکی بعد از عمل دیده شد، در حالیکه در گروه لاپاروسکوپی چنین مشکلاتی دیده نشد .(P>0.05) دو مورد گزارش در زمینه اختلالات قاعدگی و یک مورد درد لگنی طی ارزیابی یکساله در گروه مینی لاپاروتومی دیده شد، در حالیکه در گروه لاپاروسکوپی چنین عوارضی مشاهده نشد .(P>0.05) نتجه گیری: با توجه به عدم تفاوت در شیوع عوارض و نیز هزینه اقتصادی و ارزی بالاتر در روش مینی لاپاروتومی، شاید بتوان گفت با انجام لوله بستن به روش لاپاروسکوپی در سطح وسیع تر می توان گامی در جهت سلامت عمومی جامعه و نیز کاهش هزینه های اقتصادی در جامعه برداشت.

این مقاله یک مورد حاملگی سه قلو بعد از بستن لوله های رحمی (TL) را در یک خانم 24 ساله ارایه می نماید. بیمار 2 سال بعد از انجام TL متوجه بارداری خود شد. در سونوگرافی انجام شده در هفته 6 حاملگی، یک جنین زنده و یک ساک حاملگی احتمالی دیگر گزارش گردید. در سونوگرافی هفته 16 حاملگی، یک جنین زنده و 2 جنین مرده گزارش گردید. بیمار در موعد مقرر تحت سزارین و بستن لوله های رحمی قرار گرفت و نوزاد ترم دختر به همراه دو جنین دیگر به شکل پاپیروس در کنار جفت متولد شد.

مقدمه: عقیم سازی (لوله بستن) بعنوان یک روش مطمئن جلوگیری از بارداری توسط بسیاری از زوجها در جهان پذیرفته شده است. سندروم بعد از لوله بستن به صورت گوناگون دیده می شود. در این تحقیق برآنیم تا علایم و عوارض عمل جراحی بستن لوله های رحمی را در دو گروه از بیماران که به طور Elective مورد عمل جراحی قرار گرفته اند و بیمارانی که به صورت post-partum (زایمان طبیعی / سزارین) مورد عمل فوق قرار گرفته اند، بررسی نماییم. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 301 نفر (زن) که تحت عمل جراحی بستن لوله های رحمی قرار گرفتند، انجام شد. از بین 301 نفر، 193 نفر بلافاصله بعد از زایمان و 108 نفر در فواصلی بعد از زایمان تحت عمل فوق قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هایی که قبلا تنظیم شده بود استفاده شد. این مطالعه در مراکز بیمارستانی میرزاکوچک خان و آرش انجام شد. مدت پیگیری حداقل 12 ماه بود.یافته ها: از بین 301 نفر که وارد این مطالعه شدند (12.3%) 37 نفر بعد از عمل جراحی از درد لگنی شکایت داشتند و 93 نفر (31%) قاعدگی غیرطبیعی داشتند. همچنین بعد از عمل 61 نفر (20.3%) اختلالات خلقی خفیف داشتند و 4 نفر (1.3%) اختلالات خلقی متوسط داشتند. در مقایسه خانم های سنین 30 سال یا کمتر با خانم های مسن تر، افزایش بروز اختلالات قاعدگی دیده نشد (P=0.928). در کسانی که قبل از جراحی قرص خوراکی ضد بارداری مصرف می کردند، بهبود در عملکرد سیکل قاعدگی مشاهده نشد (P<0.001) همچنین در کسانی که قبل از عمل جراحی از دستگاه داخل رحمی (IUD) استفاده می کردند، بهبود در عملکرد سیکل قاعدگی مشاهده شد (P=0.0004). روش بستن لوله های رحمی (پارکند / پومروی) تاثیری در میزان بروز اختلالات قاعدگی نداشت. همچنین یافته ها نشانگر این بودند که از بین خانم هایی که قبل از عمل، سیکل غیر طبیعی داشتند، 66.1% یک سال بعد از عمل جراحی، قاعدگی طبیعی داشتند.نتیجه گیری و توصیه : بر اساس  یافته های بدست آمده بستن لوله های رحمی با بروز سندرم بعد از بستن  لوله های رحمی همراه نبوده است. اکثریت زنان مورد مطالعه یا اختلالی در عملکرد قاعدگی نداشتند و یا بهبود قاعدگی در آنها مشاهده شد.

امروزه روشهای مختلف تنظیم خانواده مورد استفاده قرار می گیرد؛ ولی تاکنون هیچ روشی وجود ندارد که همه مزایا را داشته و عاری از هر گونه عارضه ای باشد. هم اکنون که پیشگیری به روش جراحی در جامعه پاگرفته است و روز به روز بر متقاضیان آن افزوده می گردد و با توجه به اینکه مطمئن ترین راه حل؛ پایان دادن به حاملگی های ناخواسته، در افراد واجد شرایط تنظیم خانواده، روشهای جراحی می باشد. برای پیشگیری از کاهش تعداد استفاده کنندگان و کمرنگ شدن این روش، باید از هم اکنون به فکر چاره بود. پژوهش حاضر بدین منظور و در سال 1377 انجام پذیرفته است. جامعه پژوهش با گزینش 259 نفر از زنانی که در فاصله سالهای 70- 76 تحت عمل جراحی بستن لوله ها قرار گرفته اند و نیز تعداد 285 نفر از زنانی که از روش طبیعی پیشگیری از حاملگی استفاده می کردند می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که: اختلالات قاعدگی در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری داشته است. جراحی رحم و تخمدان در گروه مورد 7/7 درصد و در گروه شاهد 4/12درصد می باشد. دردهای عضلانی - استخوان بندی در گروه مورد بیشتربوده است. از نظر میزان اضطراب، بدخلقی، کاهش میل جنسی، افسردگی و روابط جنسی نامطلوب، بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشته است. پشیمانی از عمل جراحی 5/8 درصد بوده است. حاملگی ناخواسته در گروه شاهد بیشتر بوده و اختلاف معنی داری وجود داشته است.

بیمار خانم 34 ساله ای است(G4,P3,Abo) که به علت درد شکم و خونریزی واژینال مراجعه کرده بود، سابقه یک ماهه لکه بینی متناوب نیز داشته است. آخرین قاعدگی منظم بیمار حدود 70 روز قبل از مراجعه بوده است. در بدو مراجعه درجه حرارت 9/37، نبض 110 و فشار خون 60/95 داشت. در معاینه شکم حساسیت وجود داشت در معاینه ژنیکولوژیک گردن رحم بنفش رنگ بوده و در آدنکس راست توده ای به ابعاد تقریبی 6-5 سانتی متر لمس می شد که در حرکت دردناک بود در کلدوسنتز انجام شده حدود 10 میلی لیتر خون خارج شد که لخته نمی گردید. در سونوگرافی بیمار توده ای هتروژن با نواحی Solid و کیستیک در مجاورت تخمدان راست گزارش گردید. بیمار با تشخیص حاملگی خارج رحمی پاره شده به صورت اورژانس تحت عمل جراحی قرار گرفت و ضمن تخلیه حدود 2 لیتر خون از داخل حفره شکمی، محصول حاملگی خارج رحمی در لوله رحمی سمت راست کشف شد که سبب پاره شدن لوله رحمی و خونریزی فعال شده بود. در بررسی های بیشتر لوله رحمی سمت چپ نیز حاوی توده ای بود که محصول حاملگی خارج رحمی دیگری بود که هنوز پاره نشده بود، برای بیمار سالپنژکتومی دو طرفه انجام شد. نتیجه بررسی آسیب شناسی از هر دو نمونه حاکی از وجود حاملگی خارج رحمی دو طرفه بود.  

هدف: هدف از این بررسی مقایسه دو روش بی هوشی عمومی و بی حسی موضعی با لیدوکایین در عمل بستن لوله های رحم می باشد.روش کار: این یک مطالعه مقطعی است که در آن 40 داوطلب زن مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی استاد مطهری جهرم جهت بستن لوله های رحمی در سال 1380 بررسی شد. این بیماران به دو گروه 20نفره با شرایط یکسان تقسیم شدند، در یک گروه بیهوشی عمومی و در گروه دیگر20 سی سی لیدوکائین 1% زیر پوست و بالای سمفیزیس پوبیس بصورت اینفیلتراسیون تزریق نموده و حدود پنج دقیقه بعد با اطمینان از بیحسی،لاپاراتومی انجام شد و پس از بازشدن صفاق، میزان 20 سی سی لیدوکائین 1% از طریق کاتتر در هر طرف آدنکس پاشیده شد40cc)  هر دو طرف). بعد از سه دقیقه و اطمینان از بیحسی داخل صفاقی عمل بستن لوله به روش Pomeroy انجام گردید. (کلیه مراحل با رضایت آگاهانه بیمار صورت گرفته است.)یافته ها: پس از خاتمه عمل در بیماران دریافت کننده لیدوکایین داخل صفاقی درد کمتر از بیماران بیهوشی عمومی بوده است.اختلاف بین میانگین طول مدت زمان عمل جراحی در هر دو گروه معنی دار بوده و طول عمل جراحی در دو روش بیحسی داخل صفاقی بیشتر از روش بیهوشی عمومی گزارش شده است. گروه بیحسی داخل صفاقی نسبت به گروه بیهوشی عمومی به استفراغ کمتری دچار شدند. همچنین میانگین مدت زمان بی دردی پس از عمل در گروه بیحسی داخل صفاقی هفت ساعت و در بیهوشی عمومی یک ساعت بود.نتیجه گیری: تهوع، استفراغ و درد بلافاصله بعد از خاتمه عمل شایعترین عوارض بعد از عمل هستند و در گروه بیحسی داخل صفاقی بطور معنی داری کمتر از گروه بیهوشی عمومی بوده است، (تمامی اختلافات در مقایسه با گروه کنترل معنی دار می باشد) بنابراین روش بیحسی داخل صفاقی لیدوکائین به عنوان روشی با عوارض و هزینه کمتر و رضایت مندی بیشتر می تواند در عمل جراحی بستن لوله های رحمی مورد استفاده قرار گیرد.